مقایسه تأثیر ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در درمان لکه بینی ناشی از IUD

مقدمه: IUD، یکی از روش های مؤثر و قابل برگشت پیشگیری از بارداری است. یکی از مهم ترین عوارض این روش که منجر به عدم تداوم استفاده و خارج کردن آن می شود، لکه بینی است. استفاده از داورهای ضد التهاب غیر استروئیدی جهت درمان این عارضه، روشی شناخته شده است اما در تحقیقات قبلی مشخص نشده است که کدامیک از این داروها مؤثرتر هستند، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر سه داوری رایج ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در درمان لکه بینی ناشی از IUD انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی سه گروهه در سال 1388 بر روی 942 زنی که یک ماه از جاگذاریCu T 380A IUD در آن ها گذشته بود و با شکایت لکه بینی به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرج مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به یکی از سه گروه ناپروکسن(250 میلی گرم هر هشت ساعت)، ایندومتاسین(25 میلی گرم هر 12 ساعت) و ایبوپروفن(200 میلی گرم هر 6 ساعت) تخصیص یافتند. پس از تکمیل دوره 5 روزه درمان، بهبود یا عدم بهبود لکه بینی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و تی دانشجویی انجام شد. سطح معنی داری آماری حداقل 0/95در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مربوط به تأثیر درمانی دارو ها نشان داد که تجویز هر سه داروی ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در بهبود لکه بینی ناشی از IUD گذاری مؤثر بود، اما بر اساس نتایج آزمون کای اسکوئر در مقایسه اثرات درمانی این سه دارو، ناپروکسن در بهبود لکه بینی مؤثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن بود (0/001>p). تیجه گیری: ناپروکسن در درمان لکه بینی ناشی از  IUDگذاری، مؤثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن است. لذا استفاده از پروتکل درمانی تجویز ناپروکسن به مدت 5 روز جهت درمان این عارضه پیشنهاد می شود